Petrus de Vinea, Epistolarum libri VI

1. Ex uotiua nostrorum insinuatione successuum, qua expectationibus uestris nostra benignitas satisfecit, liquido poterunt uestri sensus accipere, quantum nobiscum semper misericorditer egerit dextera Regis regum. 2. Ecce, ut uideatis ad oculum, quod hostium nostrorum uersuta calliditas, diuinis potius quam humanis exceptionibus collidatur, audite mirabilem diuinae solummodo prouisionis euentum. 3. Nam cum marchio Montis Ferrati, quem grata et multiplex beneficiorum nostrorum collatio etiam cessante affinitatis nostrae linea, qua culmen serenitatis nostrae contingit, obsequiosum nobis deberet efficere, tractatibus interuenientibus Apostolicis, Lugdunensibus potius quam Romanis, Mediolanensibus proditoribus nostris reconciliatione coniunctus, ipsorum ac Vercellensium proditorum nostrorum munitus auxiliis, ciuitatem nostram Taurinensem a nostra fidelitate seductam proditorie occupasset, resistentibus tantum palatio eiusdem ciuitatis nostris munito popularibus, et quibusdam de nobilibus ciuitatis ipsius, Fridericus, dilectus nepos noster, quem ad superiores partes Lombardiae, pro salubri statu prouinciae maiestas nostra premiserat, Papiensibus, Cremonensibus, Astensibus et Alexandrinis, quos sibi sic inopinatus casus exhibuit, comitatus, ciuitatem eamdem tamquam repente sonus de celo impulit, et in nostro nomine fugatis protinus marchione predicto et proditoribus uniuersis, et fere ducentis ex ipsis nostro carceri mancipatis, ciuitatem eamdem nostro dominio integrauit. 4. Vix decendium fluxerat de predictis, quod cum Ferrarienses fideles nostri, apud Rauennam de mandato nostro hactenus commorati pro construendo ponte in flumine Padi, quo proditoribus nostris Parmensibus uia omnis succursus et spes munitionis obstruitur, de mandato nostro uocati ad buccam Talliatae, quam Mantuani rebelles nostri cum Parmensibus insimul ad impediendum eorumdem fidelium nostrorum Ferrariensium transitum phalangatam peruenissent munire, H., illustri rege Sardiniae, filio nostro, existente in ripa Padi ad eorum auxilium, cum multitudine armatorum, immissis securibus, eadem phalangata succisa, flumen Padi cum eorum nauigiis uiriliter intrauerunt et, proditoribus nostris Mantuanis, qui flumen Padi primitus occuparant, tenui bello quassatis, quinquaginta de eorum nauibus acceperunt, et preter necatos in flumine ac gladio interemptos, trecentos ex hostibus predicto nostro filio assignarunt, quos in proditorum nostrorum exemplum, ab utraque parte fluminis Padi mandauimus suspendendos, 5. ad eumdem filium nostrum iterato directo maiestatis nostrae mandato, ut cum Ferrariensibus fidelibus antedictis Cumanensibus et Saonensibus, quos pro eodem negotio prouisio nostra fecerat conuenire, ac Cremonensibus etiam expertis fidelibus nostris, qui uerecundiam existimant, si se cunctis nostris seruitiis non immiscent, ad construendum et optime muniendum pontem eumdem cum strenuitate procedat, omni sublato dubitationis obstaculo et plene paratis singulis ad id facientibus opportunis. 6. Post emissum uero nostrae maiestatis edictum de premissis uobis ad gaudium describendis, litteras Friderici, comitis Albae, dilecti filii nostri, recepimus, continentes, qualiter in uirtute Dei et nostrae felicitate fortunae, partem guelforum Florentiae, cui dudum maiestas nostra pepercerat, cum iuste ad ipsius exterminium procedere potuisset, quae uelut familiaris et pestilens cardinalis Octauiani tractatibus exposita, Bononiensibus nostris proditoribus aduocatis, ciuitatem Florentiae per intestinum bellum nobis subtrahere intendebat, fidelium nostrorum sibi assistentibus suffragiis debellauit, et, nonnullis captis in ciuitate, quosdam uiolenter eiecit. 7. Ex quo totius prouinciae status in melius sine dubitatione dirigitur et fidelium animi ad fidelitatem nostram fortius roborantur. 8. Haec igitur letabunda nostrae maiestatis exenia fidelitas uestra gaudenter accipiat, indubitanter expectans, quod, qui dedit nobis hactenus feliciter currere per summum uictoriae spatium, in proximo brauium largietur.