1. Quantum et qualiter hactenus pro generali bono fidei Christianae,
Terrae Sanctae precipue, ad cuius recuperationem uniuersorum Christianorum
sed precipue regum et principum uota suspirant, ad pacis uniuersaliter
expectatae dulcedinem inter nos et istum ac alios Romanos pontifices
procurandam humilitatis nostrae colla submisimus, serenitatem vestram
scire iam credimus, nec mundus ignorat.
2. Volumus siquidem pacem
reuerenter expetere, ne immundi crassari discidiis uideamur, uolumus
illum antiquum patientia nostra temperare rigorem, quem nonnullos progenitores
nostros, diuos Romanos Augustos, in similibus forsan nouimus
habuisse.
3. Nuper etiam ad requisitiones et preces illustris regis Francorum, dilecti
amici nostri, quem in Terrae Sanctae subsidium personaliter et instanter
accinctum percepimus, desperatum quodammodo pacis negotium resumere
delectabat, quamquam nos preteritorum experimento perterriti, de pacis
dubitare negotio necessario cogeremur, dum quoties humilitatis ad pacem
euidentia signa monstrauimus, totiens uoluntatem partis aduersae inuenimus
duriorem.
4. De processu tamen regis eiusdem ad papalem presentiam, talem
qualem fiduciam obtinentes ... et ..., fideles nostros, sollempnes excellentiae
nostrae legatos, plenae nostrae uoluntatis auctoritate suffultos specialiter
prouidimus destinandos, qui dum pro honore Ecclesiae matris nostrae ac
felicibus Christianitatis auspiciis, saluo honore semper Imperii et regnorum,
quibus, actore Domino, presidemus, uoluntatem nostram ad pacem
paratam exponerent, et manifesta presagia futurae satisfactionis offerrent,
quae rex ipse sufaficientia reputabat.
5. Iste bonus pastor Ecclesiae, nullum ad
ius et honorem Imperii ac ad nos uoluit habere respectum, sed totum suae
subicere potestati pro Lombardorum negotio, quod pacis tractatui semper
hactenus impedimenta pararat, per hoc pacem, quam debebat exquirere,
turpiter profugauit oblatam.
6. Ecce itaque, quesiuimus pacem et non inuenimus,
uocauimus eam, nec uocata respondit.
7. Restat igitur, ut sic nostra et
Imperii nostri iura aliorumque regum et principum in causa nostra tueamur
uiriliter, quod nos non oporteat pacem amplius impudenter expetere, sed
potius acceptare petitam.
