1. Honor Imperii, qui propter turbationes temporum ualde fuerat in
Ytalia diminutus, per quem nostra et exaltatio principum procuratur, diu
nos de consilio tuo et aliorum principum ad sui reformationem tenuit in
eisdem partibus occupatos, ut, quibuslibet deliciis et regiis opportunitatibus
pretermissis, personae nostrae ac nostrorum fidelium continuatis laboribus
per quamplures annos estiuis et hiemalibus temporibus minime parceremus.
2. Regnum hereditarium nostrae matris augustae, obuentiones et commoda
nobis undecumque proueniunt, preter mores regnantium ceterorum, qui
bona hereditaria commodis specialibus et priuatis attribuunt, pro republica
et augmento Imperii, tam in rebus quam in diuitiis et personis incessabiliter
exponentes, ita quod, uictore Domino, cuius preuia dextera feliciter in
omnibus triumphamus, ad id labores nostri transacti temporis peruenerunt,
ut, deuictis fere in totum hostibus et Imperio nostro subactis, ualde modici
temporis restat labor: in quo finito speramus, ad perfectionem uotorum communium
et prosperum totius operis Ytalici complementum, triumphaliter
pro nostro et communi honore principum penitus peruenire.
3. Quia uero pridem auditis rumoribus nationis barbarae Tartarorum,
quod regnum Vngariae subitis aggressibus inuasissent, cogitauimus, proximo
ardente pariete, rebus nostris consultius succurrendum. 4. Ad haec,
prompta expositi uoluntate, uelut qui cum proprio suadente negotio, tum
totius Christianitatis subsidio et tuitione Catholicae fidei requirente: ad quam
tuendam, ex commissa nobis imperialis officii dispensatione, tenemur et
debemus inimicis fidei Christianae totis uiribus obuiare.
5. Sed summa necessitas necessariae causam dilationis indixit, ut rem
tam arduam Imperii, nos principaliter et specialiter principes contingentem,
bellicis tot armorum laboribus in effusionem Germanici sanguinis acquisitam,
et ad finem proximum Germanis ensibus iam deductam, non deberemus
omittere propter breuissimam moram temporis imperfectam: ut, quod esset
deterius et facile contingisset Ytalicis gentibus in absentia dominorum suorum
utentibus more suo, tantus labor et effusae diuitiae pro recessu nostro
in irritum recidissent, et recidiua negotii, grauiora nobis et Imperio iterata,
pericula permanerent.
6. Aliud etiam urgens et euidens impedimentum occurrit, quod, crescente
inter nos et Romanum pontificem ab olim oborto discidio, experientia
preteriti temporis suggerit uenturum tremorem: ut iustus timor, qui cadere
ualeat in constantem, recte moueat mentem nostram, ne, nobis uenientibus
ad confusionem hostium barbarorum, familiaris et domesticus hostis, uelut
quondam, nobis partes Vltramarinas aduenientibus pro seruitio Iesu Christi,
animatis quibusdam rebellibus nostris, marinis predonibus, qui libenter
occasionem absentiae nostrae captarent, inuaderet Regnum nostrum: cum
familiaris inimicus et hostis pestis sit efficacior ad nocendum.
7. Propter quod de te ac de ceteris principibus non absque admiratione
publica totius loquitur lingua mundi; quod audito et cognito infausto
aduentu infidelium Tartarorum, qui ad exterminium Ecclesiae et Imperii
ac totius cladem Christianitatis aspirat, preuisa deliberatione principum,
ad Sedem Apostolicam nuntios misimus specialies, supplicantes summo
pontifici, ut tot impedimenta, quae uerbo et opere nobis opposuit et opponere
non disistit, inspecta necessitate Occidentalis prouinciae, reuocaret; et
nos ad publicae fidei Christianorum defensionem uenire permittat, etiam
inoffensos, ut moram nostram, quam iniuste causaris, tu uel alii principes
arguere non possetis. 8. Sic pro diuturnis guerris ac humiliatione superborum
rebellium, exhaustis thesauris nostris et uiribus tot annorum laboribus
fatigatis, tam propter ea tueri, quam ab inimici hominis nequitia seu insidiis
precauere, ac instanti dissensioni finem imponere compellamur, atrio nostro
in tranquillitatis securitate disposito, reparatis opibus ac uirium copiis, ad
interitum communium hostium potentius accessuri.
9. Quapropter, omnibus pretermissis, felices gressus nostros direximus
uersus Vrbem, ita quod Romanis partibus uicinamur, intendentes esse contenti
ueteribus et hereditariis Imperii uiribus uel iuribus, quae diu Augusti
predecessores nostri generis et honoris tam Imperii quam regnorum proprie
propria possederunt; quibus tam diu neglectis, per te et alios principes notari
merito poteramus. 10. Ad pacem uero, quam semper affectauimus, instantem
operam adhibemus, quae per nos fuisset olim et sepius procurata, nisi frequens
nostra petitio aures et animum pertinacis hominis induraret, et inde
nutriret discordiam, unde concordiam postularet. 11. Speramus autem per
presentem gressum nostrum mundo acquirere bonum pacis, et statu Ytaliae
pacifice reformato ac Regno nostro in Dei securitate dimisso, tam onusti
diuitiis quam gentium multitudine constipati, cum expectata benedictione
sacrosanctae matris Ecclesiae ueniemus, ita quod, Domino exercituum nos
iuuante, quo duce, quo preuio, ministrata nobis e celo uictoria, qua de cunctis
inimicis nostris consueuimus triumphare, Tartarorum multitudinem
deuincemus.
12. Tuam igitur industriam exhortamur, quatenus interim cum toto tuarum
conatu uirium dilecto filio nostro Corrado, in Romanorum regem electo,
potenter assurgas ad reprimendos impetus aduersariorum communium et
ingressus, ut eis non liceat campum liberum inuenire, donec nos cum potentia
maxima ad eorum confusionem ultimam ueniemus.
