Vagientibus adhuc in cunis artis gramaticae et cetera.
1. Quia materia ita se habet, quod ab amaritudine sumit exordium, nec
dolorosa possunt sine animi turbatione notari, non miremini, si anxietate
quadam et singultuosa narratione uobis scolaribus, qui habitatis orbem a mari
usque ad mare, precipue filiis, quos in dolore peperit mater gramatica, dura
nimis et amara presentibus nuntiamus. 2. Est enim, quod non sine doloris
aculeo dicimus, gramaticae artis nouiter extincta lucerna, desiccatus est fons
irriguus, frugifer Eufraten,
magister B.
uidelicet, qui non ab infimo positiui,
sed ex superlatiui nomine meruit deriuari, cum supra se nullum habuerit
ascendentem, immo sicut aquila transcendens omnia genera pennatorum,
uir potens in opere et sermone, auis in terris sine pluralitatis consortio dici
meruit singularis, ad cuius transitum, quasi sole petente occasum, tenebrae
factae sunt super uniuersam faciem terrae. 3. Nam ipse solus de tenebrosis
et confusis Prisciani tractatibus,
educens lucem, purgauit tenebras, ipseque
ueterem et antiquum reformauit apostatam, Donatistam compescuit, et,
quasi de culmine montis Synai,
alter Moyses
legifer a Deo et non ab homine
sibi scriptam gramaticam hominibus reportauit. 4. Verum sub tanto et tali
artifice non solum prima, sed dolorem artes ceterae patiuntur. Vnde quid
facient parietes, si corruerit fundamentum? Quid infelix gramatica, orba
parente suo? De quo completum est illud uerbum propheticum: «Vox in
Rama audita est, hoc est in excelsis audita, ploratus et ululatus;
Rachel plorat
maritum suum, et non est qui consoletur eam, ex omnibus caris suis». 5. Nam
quis similis sibi? Vtinam suscitaret Dominus spiritum suum per aliquam
Phitonissam, ut loqueretur nobis ad tempus magister omnium magistrorum
ille doctissimus, qui ducebat animalia in stuporem.
6. Verum quia omnes morimur, et sicut aquae quae non reuertuntur
dilabimur, testante philosopho, crudelitatem fati [equalitas] consoletur,
merore deposito; et qui talem et tantum dilexistis actorem, ad cuius exequias
concurratis omnes, qui habitatis orbem orantes pro illo doctore mirabili,
qui a mane usque ad uesperas clamauit sicut pullus yrundinis, et meditatus
est ut columba, ponendo animam pro scolaribus: docendo desiit et docuit
desinendo.
